Ιγμορίτιδα ή Ρινοκολπίτιδα
Η Ρινοκολπίτιδα ή Ιγμορίτιδα όπως αναφέρεται από τους ασθενείς είναι η φλεγμονή της μύτης και των παραρρινίων κοιλοτήτων, δηλαδή των κόλπων γύρω από τη μύτη, οι οποίες στη συντριπτική τους πλειοψηφία ξεκινούν ως ιογενείς λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού και ένα ποσοστό αυτών επιπλέκονται με μικροβιακή επιμόλυνση στην πορεία της νόσου.
Επιβαρυντικοί παράγοντες για την ανάπτυξη της ιγμορίτιδας ή ρινοκολπίτιδας αποτελούν η απόφραξη της φυσιολογικής ροής των εκκρίσεων των παραρρινίων (έντονη σκολίωση του ρινικού διαφράγματος, μακρά παραμονή πωματισμού στη μύτη ή ύπαρξη ξένου σώματος), οδοντογενείς φλεγμονές των ιγμόρειων κ.α.
Ιγμορίτιδα, συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα για τα οποία παραπονιέται ο ασθενής κατά την οξεία φάση είναι η δυσχέρεια της ρινικής αναπνοής με αυξημένες εκκρίσεις (είτε πρόσθιες ή οπισθορινικές) με ελάττωση της αίσθησης της όσφρησης-γεύσης και αίσθημα βάρους ή πόνου στην περιοχή του προσώπου. Στη χρόνια μορφή της νόσου τα συμπτώματα υπάρχουν για περισσότερο των 3 μηνών, είναι μικρότερης έντασης και πολλές φορές αναπτύσσονται ρινικοί πολύποδες.
Ιγμορίτιδα, διάγνωση
Η διάγνωση της ρινοκολπίτιδος ή ιγμορίτιδας βασίζεται στο ιστορικό του ασθενούς και την ενδοσκόπηση της μύτης, με χρήση ειδικού ενδοσκοπίου και κάμερας. Η απλή ακτινογραφία κόλπων προσώπου θα πρέπει να αποφεύγεται λόγω της χορηγούμενης ακτινοβολίας σε συνδυασμό με τη μικρή διαγνωστική της αξιοπιστία. Η διενέργεια αξονικής τομογραφίας έχει ρόλο σε περιπτώσεις επιπλοκών της οξείας ρινοκολπίτιδος ή τον έλεγχο της έκτασης της χρόνιας μορφής.
Αντιμετώπιση της οξείας ρινοκολπίτιδος
Η αντιμετώπιση της οξείας ρινοκολπίτιδος εξαρτάται την αιτία και την μορφή της. Η θεραπεία της οξείας ιογενούς ρινοκολπίτιδος πρέπει να αποσκοπεί στην αποκατάσταση του φυσιολογικού αερισμού της μύτης και την παροχεύτευση των εκκρίσεων της παραρρίνιων κόλπων με χρήση ρινοπλύσεων και αποσυμφορητικών.
Στην περίπτωση της οξείας μικροβιακής ρινοκολπίτιδας η προσθήκη αντιβιοτικών κρίνεται απαραίτητη. Η χρόνια μορφή της νόσου απαιτεί τη προσωποποιημένη αντιμετώπιση με τη μακρά χορήγηση σκευασμάτων ενίσχυσης της φυσιολογικής λειτουργίας της μύτης, όπως αντισταμινικά σκευάσματα, κορτιζονούχα σπρέι, ρινοπλύσεις, ειδικές αντιβιώσεις, στεροειδή κ.α.
Η χειρουργική θεραπεία της ιγμορίτιδας (ρινικολπίτιδας) τόσο της οξείας όσο και της χρόνιας έχει μόνο θέση μετά την αποτυχία των συμβατικών θεραπειών και αποσκοπεί στην λύση του προβλήματος και αποφυγή υποτροπών στο μέλλον.
Η ενδοσκοπική χειρουργική αποτελεί τη σύγχρονη μέθοδο αντιμετώπισης της νόσου, εξασφαλίζοντας την αφαίρεση της βλάβης με ακρίβεια και με διατήρηση των φυσιολογικών δομών. Ταυτόχρονα μειώνεται η βαρύτητα του χειρουργείου και η νοσηρότητα του ασθενούς, ελαχιστοποιώντας το ποσοστό υποτροπών.
Ενδοσκοπική χειρουργική παραρρινίων
Η ενδοσκοπική χειρουργική των παραρρίνιων κόλπων (Functional Endoscopic Sinus Surgery, FESS) αποτελεί τη σύγχρονη μέθοδο αντιμετώπισης των μορφών της ρινοκολπίτιδας που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με φαρμακευτικά σκευάσματα.
Η επέμβαση επιτελείται υπό γενική αναισθησία και κατά την οποία με την βοήθεια ενδοσκοπίων και ειδικής κάμερας ο χειρουργός διανοίγει τα στόμια των παραρρινίων κόλπων προς τη μύτη, αποφεύγοντας εξωτερικές τομές και μειώνοντας την επιβάρυνση του ασθενούς.
Ο ασθενής επιστρέφει στο σπίτι του λίγες ώρες μετά το χειρουργείο και στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν απαιτείται πωματισμός της μύτης. Στην περίπτωση διεγχειρητικής αιμορραγίας απαιτείται η τοποθέτηση αιμοστατικού ταμπόν το οποίο αφαιρείται την επόμενη μέρα. Ο χρόνος απουσίας από την εργασία υπολογίζεται σε 1-2 εβδομάδες και σε αυτό το διάστημα ο ασθενής πρέπει να αποφεύγει να φυσήξει δυνατά τη μύτη του και να χρησιμοποιεί ρινοπλύσεις.